Το γεγονός ότι το σπέρμα έχει εκατομμύρια σπερματοζωάρια και ότι από τα υπερ-τρισεκατομμύρια που εκσπερματώνονται στη ζωή ενός μέσου άνδρα, άντε 2-3 να πιάσουν τόπο, μου ήταν γνωστό, αλλά έπρεπε να φάω ένα βελανίδι στο κεφάλι για να σκεφτώ τη σχέση αυτού του γεγονότος με ό,τι κάνω στη ζωή μου (εκτός να εκσπερματώνω).
Είχαμε πάει στο δάσος Gruenewald μια βόλτα με τη Ματίλντα την εποχή που οι βελανιδιές ρίχνουν τα βελανίδια τους, κι αφού έφαγα ένα στο κεφάλι, έσκυψα και είδα το έδαφος στρωμένο με τα σπέρματα του δέντρου που προσπαθούσαν να ριζώσουν στη μήτρα της γης. Οι πιθανότητες που είχε το καθένα ήταν απειροελάχιστες, όπως και οι πιθανότητες της βελανιδιάς να γεννήσει το βελανιδάκι της. Όμως αυτή σκόρπαγε αφειδώς στη γη τους καρπούς της, που έναν ολόκληρο χρόνο τους ετοίμαζε με υπομονή.
Η γενναιόδωρη εκπομπή σημάτων της βελανιδιάς στον πιθανό φορέα διάδοσης της «βελανιδοσύνης» της, (στην εύφορη γη), εγγράφηκε μέσα μου σαν κανόνας της φύσης, τον οποίο ασυνείδητα όλοι ακολουθούμε και στον οποίον ενσυνείδητα πλέον ανατρέχω όταν τα πράγματα δεν είναι εύκολα για τη διάδοση της «Στρατος-ύνης» μου.
Όλοι εκπέμπουμε σήματα στο άγνωστο με την ευχή να παραληφθούν από κάποιους και να γονιμοποιηθούν με την αποδοχή τους. Ανεξάρτητα αν τα σήματα αυτά είναι ερωτικής, δημιουργικής, επαγγελματικής ή άλλης φύσης, σηματοδοτούν την ανάγκη μεταφοράς στον άλλον της επεξεργασμένης πληροφορίας της ύπαρξης του καθενός μας,(ο καθένας και το βελανίδι του).
Το έδαφος μπορεί να μην είναι πάντα εύφορο και οι πιθανοί παραλήπτες μας να απουσιάζουν ή να έχουν αλλάξει διεύθυνση, αλλά εμείς δεν μπορούμε παρά να εκπέμπουμε.Να βγαίνουμε έξω, να φλερτάρουμε, να υποβάλουμε αιτήσεις, να κάνουμε προτάσεις, να πηγαίνουμε στις οντισιόν, να ξεκινάμε ταινίες και να γράφουμε χωρίς να ξέρουμε αν θα διαβαστούμε ή αν θα γίνουμε αποδεχτοί.
Είχαμε πάει στο δάσος Gruenewald μια βόλτα με τη Ματίλντα την εποχή που οι βελανιδιές ρίχνουν τα βελανίδια τους, κι αφού έφαγα ένα στο κεφάλι, έσκυψα και είδα το έδαφος στρωμένο με τα σπέρματα του δέντρου που προσπαθούσαν να ριζώσουν στη μήτρα της γης. Οι πιθανότητες που είχε το καθένα ήταν απειροελάχιστες, όπως και οι πιθανότητες της βελανιδιάς να γεννήσει το βελανιδάκι της. Όμως αυτή σκόρπαγε αφειδώς στη γη τους καρπούς της, που έναν ολόκληρο χρόνο τους ετοίμαζε με υπομονή.
Η γενναιόδωρη εκπομπή σημάτων της βελανιδιάς στον πιθανό φορέα διάδοσης της «βελανιδοσύνης» της, (στην εύφορη γη), εγγράφηκε μέσα μου σαν κανόνας της φύσης, τον οποίο ασυνείδητα όλοι ακολουθούμε και στον οποίον ενσυνείδητα πλέον ανατρέχω όταν τα πράγματα δεν είναι εύκολα για τη διάδοση της «Στρατος-ύνης» μου.
Όλοι εκπέμπουμε σήματα στο άγνωστο με την ευχή να παραληφθούν από κάποιους και να γονιμοποιηθούν με την αποδοχή τους. Ανεξάρτητα αν τα σήματα αυτά είναι ερωτικής, δημιουργικής, επαγγελματικής ή άλλης φύσης, σηματοδοτούν την ανάγκη μεταφοράς στον άλλον της επεξεργασμένης πληροφορίας της ύπαρξης του καθενός μας,(ο καθένας και το βελανίδι του).
Το έδαφος μπορεί να μην είναι πάντα εύφορο και οι πιθανοί παραλήπτες μας να απουσιάζουν ή να έχουν αλλάξει διεύθυνση, αλλά εμείς δεν μπορούμε παρά να εκπέμπουμε.Να βγαίνουμε έξω, να φλερτάρουμε, να υποβάλουμε αιτήσεις, να κάνουμε προτάσεις, να πηγαίνουμε στις οντισιόν, να ξεκινάμε ταινίες και να γράφουμε χωρίς να ξέρουμε αν θα διαβαστούμε ή αν θα γίνουμε αποδεχτοί.
Υπάρχουν δύο τρόποι να το διαβάσεις αυτό, ο μελαγχολικός κι ο δημιουργικός.
ReplyDeleteΜελαγχολικός, στο τι κρίμα κόπος, τόσα βελανίδια, για να γίνει ένα δέντρο κλπ Δημιουργικός ότι έτσι η φύση τρέφει τα ζώα της, τα μικρά σκιουράκια, που πέρνουν τα βελανίδια στη φωλιά τους και στο δρόμο για τη φωλιά κάτι πεύτει και το νέο δέντρο μπορεί να εμφανιστεί εκεί ή η τρύπα της φωλιάς στο σάπιο δέντρο όπου μέσα της πεύτει ο σπόρος, για να γίνει νέο δέντρο. Η βελανιδιά βγάζει πολλούς καρπούς για να γίνει τροφή και σαν τροφή να γίνει χρήσιμη στα ζώα κι αυτό να το εκτιμήσουν τα ζώα και να πάρουν τους καρπούς στη φωλιά τους κι εκεί στη φωλιά τους να γίνει το δέντρο!
Πρέπει ν' αγκαλιαστεί ο σπόρος σε μια φωλιά, σε μια εύφορη γη, σε μια ζεστή μήτρα, για να γίνει δέντρο, αλλιώς γίνεται τροφή. Αλλά και τα δύο είναι χρήσιμα όχι μόνο για τη βελανιδιά, αλλά γενικότερα. Χωρίς τροφή δεν θα υπήρχαν σκιουράκια και κανένας σπόρος δεν θα γινόταν ποτέ δέντρο!
Τώρα όσον αφορά τη συσχέτιση του σπέρματος του ανθρώπου με τα βελανίδια, είναι ατυχής.
ReplyDeleteΗ βελανιδιά έχει άλλο μηχανισμό για να πολλαπλασιαστεί κι έτσι κάνει τα βελανίδια της νόστιμα και γεμάτα θρεπτικά στοιχεία. Τα σπερματοζωάρια δεν διαθέτουν τέτοια στοιχεία και γι αυτό σε τίποτα δεν είναι χρήσιμα, εκτός του σκοπού τους, να τρέξουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα για να μπουν μέσα στη ζεστή μήτρα, που θα τους εξασφαλίσει τη ζωή!
papalagi
ReplyDeleteΔεν ξερεις τι λες.Τα βελανιδια ειναι μαλακια...οχι και νοστιμα!!!
Καλά, μην αρχίσουμε τώρα τη βελανιδολογία. Ας μείνουμε στον μεταφορικό ρόλο που έπαιξαν τα βελανίδια για τη συγγραφή αυτού του κειμένου, κι όχι στην εξέταση των συστατικών τους.
ReplyDeleteΣβάστικα. Μια λέξη ταμπού. Το σχήμα της, όμως, στα βάθη της προϊστορίας, αποτελεί την πρώτη σχηματική απεικόνιση του ανθρώπου σκαλισμένη από το ίδιο το χέρι του. Τα τέσσερα σημεία της συμβολίζουν αδρά τα τέσσερα μέλη του σε κίνηση, με το κέντρο της όπου όλα συναντιούνται, να είναι η κεφαλή, το πνεύμα του.
ReplyDeleteΤο ίδιο σύμβολο έδειχνε ταυτοχρόνως και το σχήμα του Ήλιου. Γύρω τα μέλη-αχτίδες, στη μέση το πνεύμα-λάμψη. Και να ο Άνθρωπος-Ήλιος.
Η "γενναιόδωρη εκπομπή σημάτων" είναι το βασικότερο των ενστίκτων επιβίωσης του είδους μας και κάθε άλλου στον κόσμο. Η διαφορά μας είναι ότι εμείς το συνειδητοποιούμε κι έτσι το μετατρέπουμε σε Πνευματικό. Είμαστε το μόνο δημιούργημα της φύσης που έχει την ικανότητα να κατευθύνει τη λάμψη του κατά βούληση. Μαγικό!
Μπορεί να βρεις κι άλλες απαντήσεις στο Neues Museum, όπου εκτίθενται αυτά τα μικροσκοπικά σκαριφήματα της Τροίας.
Πάντως, η παρομοίωσή σου είναι πολύ γλυκιά, ιδίως αν φανταστώ και τις δρύινες ρίζες του δέντρου, που ψάχνουν απεγνωσμένα το κέντρο της γης και την ουσία του εαυτού τους. Ποιος είπε ότι ο άνθρωπος δεν έχει ρίζες μέσα του;