Saturday, July 13, 2013

"Ομπρέλα" των Μεταρρυθμιστών πέριξ του Κέντρου.


Υπάρχουν αρκετά άτομα που κινούνται στο χώρο του Κέντρου, όπως, επίσης, κάποιες ομάδες και μικρά κόμματα, που θα μπορούσαν να ενταχθούν σε αυτό, ώστε να δράσουν μαζί και συντονισμένα κάτω από την ίδια «ομπρέλα» (ειδικά όταν έξω «βρέχει καρέκλες»).

Το Κέντρο που προτείνουμε να συσταθεί, ως ένα καθαρό πολιτικό σχήμα, πέρα από Δεξιά και Αριστερά, με βασική του αρχή την άσκηση Ισορροπίας και τελικό σκοπό το Κοινό Καλό, δεν το προτείνουμε σαν ένα ακόμη μικρό κόμμα, από τα πολλά που υπάρχουν στον χώρο, αλλά σαν το κοινό φορέα και συντονιστή όλων αυτών.

Γι αυτό, είναι ανόητο να προχωρήσει η σύστασή του χωρίς εξασφάλιση συνεργασιών από όλους αυτούς, άτομα και σχηματισμούς, που χωρούν δυνητικά κάτω από την ίδια «ομπρέλα».

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά όλων αυτών κι εύκολα αναγνωρίσιμα, ώστε να μπορούμε να διακρίνουμε άμεσα  τη συγγένειά μας, για να συν-ομπρελιαστούμε, είναι η κοινή ερμηνεία της κρίσης:

Ερμηνεύουμε την παρούσα κρίση με τον ίδιο πάνω-κάτω τρόπο, χωρίς να φοβόμαστε την αυτοκριτική και χωρίς απαλλάσσουμε κάποιους υπαίτιους, είτε χάριν λαϊκισμού (η Αριστερά, που απαλλάσσει τον «λαουτζίκο») είτε χάριν εξαρτήσεων (η Δεξιά, που απαλλάσσει τα «αφεντικά»).
Στεκόμαστε ανάμεσα στο «για όλα φταίνε οι άλλοι», της Αριστεράς, και «για όλα φταίμε εμείς», της Δεξιάς, προσπαθώντας να διακρίνουμε το σωστό ανάμεσα στις «μνημονιακές» υποχρεώσεις της χώρας και στην ανάγκη της να απεμπλακεί από το χρέος, για να μπορέσει να αναπτυχθεί, (πάντα μέσα στα πλαίσια της ευρωπαϊκής ένωσης).
Μία ανάπτυξη, όμως, που θα στηριχθεί σε νέες βάσεις, έχοντας απαλλαχθεί από τον ρουσφετολογικό κρατισμό, τα συντεχνιακά καρκινώματα, τα ολιγαρχικά προνόμια, όπως και όλο το πασοκο-νεοδημοκρατικό συρφετό που επισκίασε τη χώρα μεταπολιτευτικά, οδηγώντας τη στα σημερινά σκοτάδια.

Αυτή η κοινή ερμηνεία μπορεί να οδηγήσει σε ένα κοινά συμφωνημένο πρόγραμμα για έξοδο από την κρίση, βήμα – βήμα, με συγκεκριμένα μέτρα και προβλέψεις, το οποίο θα παρουσιαστεί στον παραζαλισμένο κόσμο, ζητώντας την έγκρισή του. (Όχι αοριστολογίες και ευχολόγια για μεταρρυθμίσεις, χωρίς δουλειά επί χάρτου και χρονοδιάγραμμα εργασιών σε βάθος δεκαετίας.)

Με ένα συγκεκριμένο, κοινό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση, με άξονα την Ισορροπία και την άσκησή της για το Κοινό Καλό, μπορεί να ανοίξει η «ομπρέλα» του Κέντρου, που θα το απογειώσει.

Η συγκυρία είναι, μεν, αρνητική, με τη διαφαινόμενη πόλωση ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ και την έξαρση του λαϊκισμού (δεξιού κι αριστερού), αλλά δεν είναι απαγορευτική. 

Υπάρχει αρκετός σώφρον κόσμος που δεν πείθεται από την αριστερο-δεξιά συνθηματολογία, που απεχθάνεται το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου και που έχει απογοητευθεί από τις αριστερές αγκυλώσεις της ΔΗΜΑΡ. (Τους άφρονες που ψηφίζουν φασίστες και ψεκασμένους, τους ξεχνάμε.) 
Αυτός ο κόσμος θα έδινε ένα ποσοστό  άνω του 3% σε ένα Κέντρο που θα συσπείρωνε τις κάτω του 3 υποδιαιρέσεις άλλων κεντρομόλων σχημάτων, συμπεριλαμβανομένων των Οικολόγων Πρασίνων (εφόσον επικρατήσει η μεταρρυθμιστική λογική στις -διαλυμένες- τάξεις τους).

Με ένα αρχικό ποσοστό μικρό (αλλά πάνω του 3%), το Κέντρο θα μπορούσε να παίξει ρυθμιστικό ρόλο στην όποια κυβέρνηση, αφού οι αυτοδυναμίες δεν ισχύουν πια. Αυτό το ξέρουν οι πολίτες και μπορεί να ψηφίσουν Κέντρο χωρίς να φοβούνται την ακυβερνησία, εφόσον αυτό, βέβαια, παρουσιάσει ένα επεξεργασμένο κυβερνητικό πρόγραμμα και όχι λόγια του αέρα. Έτσι δεν αποκλείεται να προτιμήσουν αρκετοί ψηφοφόροι το Κέντρο σαν αντίβαρο στις αριστερο-δεξιές υπερβολές και σαν πιθανό κυβερνητικό εταίρο όποιου πλειοψηφήσει, αρκεί η τυχόν συνεργασία να γίνει βάσει ενός σαφούς προγράμματος, με όρους και χρονοδιαγράμματα. 

Γι’ αυτό το Κέντρο πρέπει να παρουσιαστεί με σοβαρότητα, με ισορροπημένες αρχές και στέρεα όργανα, με εκπροσώπους «επιπέδου», μαζί με ένα μελετημένο πρόγραμμα κυβερνητικής προοπτικής. Εδώ είναι που το ποσοτικά λίγο μπορεί να κάνει τη ποιοτική διαφορά και στη συνέχεια να ανέβει σε ποσοστά, κερδίζοντας σταδιακά την εμπιστοσύνη των πολιτών. Το έμψυχο υλικό που διαπνέεται από τις αρχές του Κέντρου είναι, σε γενικές γραμμές, υψηλής ποιότητας και μπορεί αυτό να το καταφέρει. Αρκεί να το προσπαθήσει. 

Υ.Γ. Η αναγκαιότητα ανάδειξης μιας ξεχωριστής και αυτόνομης πολιτικής του Κέντρου είναι διαχρονική, καθότι άπτεται ζητημάτων που κανένα από τα υπάρχοντα πολιτικά σχήματα -ελληνικά και παγκόσμια- δεν μπορεί να επεξεργαστεί, λόγω της παλαιότητας των "εργαλείων" που χρησιμοποιούνται. Ανεξάρτητα από τη συγκυρία και από την ανταπόκριση που μπορεί να έχει σε αυτή τη φάση, το μέλλον ανήκει στο Κέντρο.

1 comment:

  1. Αμάν και πότε, φίλε Στράτο. Χρόνια αγωνίζομαι γι΄αυτή τη σύγκλιση.

    Φίλος Μήτσος (Φύσσας)

    ReplyDelete